این نژاد که به نام مستیف آرژانتینی هم شناخته میشه، سگی قوی و وفاداره که هم شکارچی خوب و هم حمایتگر مهربونی برای خانواده شه. داگو، غریزه ی شکاری و اراده ی قوی داره و گاهی نسبت به غریبه ها و حیوون های دیگه حس بدگمانی داره؛ بنابراین کسی که این نژاد رو میگیره، باید مهارت نگهداری ازون رو داشته باشه.

توله های این نژاد ، به فعالیت جسمی و ذهنی زیادی نیاز دارن و باید برای تربیت شون، صبور بود، چون ممکنه حوصله شون سر بره و خرابکاری بکنن. معمولا

از این سگ ها برای شکار استفاده می کنن و همچنین به عنوان سگ پلیس، جست و جو و نجات، سگ ارتشی و سگ خدماتی هم استفاده میشه.

با تربیت مناسب و اجتماعی کردن، سگ مناسبی برای خانواده یا نگهبانی میشن. در ادامه یادداشت مشخصات سگ داگو آرژانتینو با بلگ پتچی همراه باشید.
نکات
با اینکه این سگ از نژاد سگ های جنگی پرورش یافتن، خوی خشن شون از بین رفته و میشه برای شکار ازشون استفاده کرد. غریزه ی دعوایی ندارن اما برخی افراد به خاطر قدرت بدنی و شجاعت این سگ ها، اونها رو برای جنگیدن تربیت می کنن.
به خاطر استفاده ی این سگ ها به عنوان سگ جنگی، همه فکر می کنن که داگو خطرناکه و تو خیلی از کشور ها غیرقانونیه ،مثل: استرالیا، دانمارک، فیجی، ایسلند، سنگاپور و اکراین. تو انگلستان هم برای داشتنش باید مجوز گرفت.
گاهی هم به عنوان سگ پلیس، ارتش و جست و جو ونجات استفاده میشه.
تقریبا 10 درصد از سگ های این نژاد، ناشنوایی در یکی یا هر دو گوش دارن که مربوط به سگ هایی با موهای روشنه.
تربیت و اجتماعی کردن در سال های اولیه، باعث میشه که این سگ تو بزرگسالی رفتار بهتری داشته باشه. همچنین قدرت بدنی زیادی دارن و حتما باید مربی داشته باشن که بتونه بدون تنبیه، تربیت شون کنه و اصلا مناسب آدم های ناشی نیست.
معمولا این نژاد رو حتی با موهای سفید و قد بلندش، با بولداگ آمریکایی اشتباه میگیرن. همچنین ممکنه با پیت بول تریر آمریکایی هم اشتباه گرفته بشه، حتی با وجود اینکه داگو بزرگتره و تفاوت زیادی باهم دارن.
سگ داگو آرژانتینو

تاریخچه
این سگ از نژاد سگ جنگی کوردوبا، که سگی بزرگ و خشن بوده وهمونطور که از سمش معلومه، برای جنگ با سگ های دیگه استفاده میشده. فردی به نام آنتونیو نورس مارتینز که اهل آرژانتین بوده، یه سگ شکاری شجاع می خواسته که بتونه از املاکس محافظت کنه و وفادار باشه.

مارتینز تو سال 1920، شروع به پرورش سگی کرد که غریزه ی جنگی کمتری داشته باشه و غریزه ی شکاری جایگزین اون بشه و بتونه توی گروه همکاری کنه. نژاد های مختلفی با هم ترکیب شدن و در نهایت سگی قوی و عضلانی با غریزه ی شکاری زیاد به وجود اومد که مناسب شکار تو زمین های ناهموار هم بود. اما متاسفانه هنوز هم از این سگ به عنوان سگ جنگی استفاده میشه.

اندازه
در مورد سگ داگو آرژانتینو سگ باید حتما به شما بگیم که بزرگیه و اندازه ش به 60 تا 69 سانتی متر می رسه و معمولا نرها کمی قدبلندترن. این نژاد وزنی بین 40 تا 50 کیلو داره و اصولا طول بدنش از قدش بیشتره. همچنین سر بزرگ و پهنی داره و همین باعث میشه که شبیه بولداگ آمریکایی یا پیت بول تریر آمریکایی بشه. با اینکه عدد هایی که گفته شد ، حالت استاندارد این سگ ها بود، ممکنه حتی کوچک تر یا بزرگتر از اینها هم باشن.

خصوصیات
داگو آرژانتینو نسبت به محدوده ی خونه ش حساسه و همین هم باعث میشه نگهبان خوبی باشه. خیلی خوب ازخانواده و حتی بچه ها محافظت می کنن، اما به خاطر غریزه ی شکاری که دارن، نمی تونن کنار حیون های دیگه مثل گربه زندگی کنن. با این حال به خاطر همین غریزه، شکارچی های خوبی هستن و می تونن به راحتی گرازهای وحشی رو شکار کنن.

همچنین کمی لجبازن و باید صاحب خبره ای داشته باشن تا باهاشون کنار بیاد و اجتماعیشون کنه تا با غریبه ها و حیوون های دیگه مشکلی نداشته باشن. علاوه بر اینها، به فعالیت جسمی و ذهنی زیادی نیاز دارن و به همین دلیل هم، آپارتمان جای مناسب برای زندگی کردنشون نیست. بهتره که تربیت کردنشون رو از بچگی شروع کنین.

سلامت
این نژاد در معرض یه سری از بیماری ها هست. یکی از این بیماری ها، که 10 درصد از این نژاد دارن، ناشنوایی یکی یا هر دو گوشه و بیشتر هم سگ هایی این بیماری رو میگیرن که رنگ پوشش شون سفیده ، مثل: باکسر سفید و بول تریر سفید. همچنین ممکنه بیماری هایی مانند: کم کاری تیروئید، آب سیاه (کوری تدریجی) ، از کار افتادن حنجره و بی قوارگی هم داشته باشن.

مراقبت
خیلی مهمه که براش فعالیت جسمی و ذهنی کافی فراهم کنین، چون اگه حوصله ش سر بره، خونه رو به هم میریزه. همچنین ، هر چند وقت یک با پیش دامپزشک ببردش ، دندون ها ش رو تمیز کنین و موهاش رو برس بکشین . یادتون باشه که باید هفته ای یک بار گوش هاش معاینه و ماهی یک بار هم ناخن هاش کوتاه بشه. بهتره که در مورد این موارد مراقبتی از دامپزشک کمک بگیرین.

مشخصات سگهای داگو آرژانتینو

تغذیه
این نژاد ، باید غذای مخصوص سگ های بزرگ و مقدار زیادی آب تازه و تمیز بخوره. یادتون باشه که انرژی این سگ ها بالاست و باید وقتی تبدیل به بزرگسال میشن، نوع غذاشون تغییر کنه. بهتره که با دامپزشک یا متخصصی در مورد نحوه ی تغذیه ی سگ تون ، مشورت کنین.

رنگ پوشش و تمیزکاری
داگو، موهای کوتاه و سفیدی داره، اما ممکنه لکه های مشکی هم روی بدنش داشته باشه. حتی با وجود موهای کوتاه، به خاطر جثه ی بزرگش، یه کم برس کشیدن و شست و شو ی این سگ کار سختیه.

باید هر هفته موهاشو برس بکشین و هر سه ماه یک بار هم حمومش کنین. خیلی ریزش مو ندارن اما همین هم به خطر کوتاه بودن موها، خیلی قابل توجه نیست. اما بهتره از رول چسبی برای پاک کردن لباس ها استفاده کنین.

 

بچه ها و حیوون های دیگه

داگو فوق العاده به خانواده ش که شامل بچه ها هم میشه، وفاداره، البته اگه به حضورشون عادت کرده باشه. با توجه به اینکه با غریبه ها رفتار خوبی نداره، ملاقات اول با بچه ها میتونه چالش برانگیز باشه. بهتره که هر وقت بچه ها کنار سگ هستن، کسی به اونها نظارت کنه تا مشکلی پیش نیاد.

 

اگه وقتی که کوچیکه، تربیت و اجتماعی بشه، در بزرگسالی با افراد و حیوون های دیگه، خوب برخورد میکنه. همچنین به خاطر غریزه ی شکاری که داره، در صورت تربیت و اجتماعی نشدن، نمیتونه کنارحیوون های کوچکی مثل گربه و سگ های کوچیک بمونه. البته بهتره توی خونه ای باشه که حیوون دیگه ای اونجا زندگی نمیکنه.